Lang naar deze dag uitgekeken, een klein vermogen uitgegeven aan kaartjes voor deze bijzondere dag, bijzonder werd hij zeker, alleen voor mij niet bijzonder leuk, helaas.
Wederom vroeg uit de veren en alweer om kwart over 8 de auto in, deze zonnige ochtend 31 december 2018. Magic Kingdom moest het worden vandaag en omdat hdeze dag samen met 30 december als de 2 drukste dagen van het jaar bestempeld werden, moesten we er wel op tijd bij zijn.
Om een heel lang verhaal niet onnodig langer te laten worden een korte samenvatting.
om 8:15u in de auto voor een ritje van 10 Miles, ca 16 km. Een file, 2 ongelukken, een bijna verkeersruzie en anderhalf uur later stonden we op de parkeerplaats, ja ja.. nog eens een half uur later waren we binnen, daarmee was onze 1e fastpass al verlopen en kwam er bij mij een onaangename hoofdpijn opzetten die uiteindelijk uitmondde in een migraine aanval. Laten we zeggen dat de mensenmassa, de minstens 10 verschillende muziekjes (het moeten er echt wel 10 geweest zijn, want ik werd ee gek van) en de hitte samen mij toch echt te veel zijn geworden en zonder in een attractie te zijn geweest, mijzelf afvragend waarom dit ooit een goed idee leek te zijn, ben ik Sterre achterlatend in het park, motelwaarts vertrokken. Dit alles met de gedachte dat ik, als ik even wat pillen in zou nemen, even zou slapen en douchen weer zo fit als een hoentje terug zou kunnen keren om nog Iig de avond mee te maken..
Niet dus, ik heb rond 1 uur ‘s nachts Sterre opgehaald, de hoofdpijn was toen even gezakt, maar kwam daarna weer opzetten tot vanmiddag aan toe.
Maar gelukkig heeft Sterre zich vermaakt, heeft zij nog wel attracties kunnen doen en genoten van haar new years eve in Florida. Ik deed dat in bed..
Je kan niet alles hebben zullen we maar denken...
Man man wat hebben we het zwaar hier.. met alweer zo’n mooie dag in het vooruitzicht besloten we op tijd op te staan, wat ons hier helemaal niet meevalt want we slapen hier als rozen. Maar om kwart over 8 zaten we dan toch al in de auto met bestemming Anna-Maria Island. Een ritje van 2 uur en een kwartier, ca 200 km enkele reis. Maar ach we hebben vakantie en alle tijd.. het was flink mistig toen we vertrokken, maar gaande weg brak de zon door waar we reden. Onderweg een ontbijtje genuttigd bij een lokaal Waffle House wat je onmiddellijk het gevoel geeft een Amerikaanse film binnen te stappen. Je moet het meegemaakt hebben zullen we maar zeggen. Rond een uur of elf- half twaalf waren we op de plaats van bestemming. Na even naar een parkeerplaats gezocht te hebben vonden we een mooi, gratis, plekje.
En zo betraden wij het fantastische strand al hier. Het was heet, de zon genadeloos, bij gebrek aan openbare douches gaan we we de zee niet in.. want we kunnen het zout niet van ons afspoelen en dat is toch wel een dingetje als je nog een flinke rit voor de boeg hebt
Maar het ongelofelijke prachtige strand bestaat hier wel uit zo’n fijn zand, dat dat binnen 10 minuten ook al overal aan je plakt en dat vinden wij best.. tja hoe zal ik het noemen, lastig.
We zijn heerlijk doorbakken, gegrild kun je wel zeggen op dat prachtige strand van Anna-Maria Island. Ik heb zelfs nog een dolfijn vlak voor de kust gespot.. en laten we wel wezen. Dit hele eiland had ook zomaar een scène uit de film de Truman show kunnen zijn. Schattige huisjes, mooie, aardig en bovenal heeeeeeel rijke mensen die daar een thuis hebben of huren.. en in van die schattige, koddige, grappige golfwagentjes (die uitstralen hoe vermogend ze zijn) naar het strand rijden met hun happy family.
Iedere keer weer als we daar geweest zijn, zoek ik bij thuiskomst de huurprijzen van motels, appartementen of zelfs maar een kamertje op. Maar zelfs in januari is het er prijzig..
Om een uur of 4 zijn we weer op huis (motel) aangegaan. Onderweg nog even een hamburgertje gescoord, Yes! En na een heerlijke douche, waarbij het bad toch echt nog vol met zand wat van ons afkwam hebben we ons bedje met boek weer opgezocht.. lekker slapen...
Ik moet even graven in mijn herinneringen want de gebeurtenissen volgen elkaar snel op.
Omdat dag 12 wederom een hele mooie dag beloofde te worden, togen we met handdoeken, zwemkleding en e-readers naar Wekiwa spring. Best een aardig ritje nog van ca een uur.
Ik vind het vooral leuk om door de minder of zelfs niet toeristische gebieden te rijden waardoor je toch meer van het echte Florida te zien krijgt. Er zijn toch nog erg veel mensen die op een RV Parc wonen. RV staat voor recreation vehicle oftewel caravan. Er zijn hele mooie RV’s hier, van kleintjes, tot hele grote, aan de zijkant uitschuifbare, die alleen door een zware pick-up getrokken kunnen worden, tot en met complete touringcars met daar achteraan vaak nog een auto of boot hangend.
Maar in dit geval doel ik op de houten stacaravans, die vaak erg vervallen zijn en waar de armoede die hier ook is, duidelijk blijkt. Okay, de auto,s die er naast staan zijn vaak nieuw, maar lang leve de creditcard.
Maar het toont wel het echte, harde leven hier, dat van de minder gefortuneerden.
Tegen betaling van een luttele $ 3 pp mochten we het state Parc betreden en vonden we een plekje op een bank aan het water. Een heel lommerrijke plek overigens, wat nu heerlijk was, want het kwik steeg al snel weer richting de 28 graden. We hadden vanaf onze bank een mooi uitzicht op het water, waarin de bronnen goed te zien waren. Het was ook een visrijke omgeving en die vissen lieten zich dan ook goed zien sommigen sprongen steeds uit het water omhoog om de kleine visjes boven zich uit het water te vangen.
We raakten nog kort aan de praat, want iemand ving op dat we Nederlands praatten. En Nederlandsers kom je overal tegen, al moet ik bekennen dat dat deze vakantie maar heel weinig is voorgekomen. Maar 4 of 5 keer. Deze mensen waren bij hun (klein)kinderen in Florida op bezoek, kwamen zelf uit Suriname, maar meneer had als kind 5 jaar in Amsterdam gewoond. Onze zachte G was hem opgevallen, dus hij kwam even vragen waar we vandaan kwamen.
We hebben de dag heerlijk ontspannen met onze e-reader doorgebracht.. het werd in de loop van de middag flink drukker er werd veel gezwommen en gerelaxed. Op enig moment ontstond er wat roering, een hoop mensen stonden naar 1 punt te kijken en ja hoor, een wasbeer was ten tonele verschenen. Dat dit brutale diertjes zijn wisten we al, van een bezoek aan een ander spring park. Maar deze wasbeer maakte het wel erg bont. In de loop van de dag hebben we hem een keer of 6 zien verschijnen, waarvan de laatste 2 keren indrukwekkend te noemen waren. Deze keren pikte hij namelijk een flinke tas mee. De eerste keer kwam hij niet ver, de meiden van wie de tas was, waren in geen velden of wegen te bekennen, maar de buren wisten de tas te pakken te krijgen. Maar de 2e keer zette de wasbeer het op een lopen en rende hij met tas de bossen in. Ook nu gingen omstanders er achteraan en ook nu kwamen ze uiteindelijk met de tas terug, maar dat duurde toch een hele poos. Dit alles tot grote hilariteit van de omstanders waaronder wijzelf. We hebben echt gelachen.. lager spraken we de eigenaresse van de tas kort. Die had geen idee van wat er allemaal gebeurd was, totdat ze terugkwamen bij alle spullen die ze achter hadden gelaten terwijl zij een potje waren gaan volleyballen.. er zaten peanutbuttercrackers in de tas, dat verklaarde alles...
Korte update, bijna vergeten te melden dat we deze ontspannen dag hebben afgesloten bij mijn meest favoriete restaurant, Manny’s Original Chophouse, in Kissimee deze keer.
En wederom de voorzichzelfsprekende foto’s
