De dag die je wist dat zou komen...

De dag van vertrek was dan eindelijk daar..

Om half 5 had ik de wekker gezet gisterochtend, uiteraard om 4 uur al wakker.
We zouden om half 6 worden opgehaald door de taxi. We zijn al vaker met ze naar Schiphol gegaan, dus dat zat wel goed, dacht ik.

Op het laatste moment bedacht ik me dat ik onze Sunpass transponder (tolkastje voor Florida) nog niet had ingepakt, dus gingen we naarstig opzoek, zonder resultaat helaas. Om stress te voorkomen besloot ik om dan maar een nieuwe te kopen, als we er zouden zijn. Ondertussen was het half 6 geworden, maar zonder taxi..

Tegen kwart voor 6 vond ik het niet leuk meer en ben ik maar eens gaan bellen. En maar goed ook, want toen de centralist wakker was en onze chauffeur belde, bleken we voor 7 uur te zijn ingepland.

Slecht, is het enige woord wat ik daar voor over heb. Ik vond half 6 ook wel erg vroeg, maar ik ging er voor het gemak maar vanuit dat ze wel weten wat ze doen daar.. het kostte de chauffeur nog 25 minuten om te arriveren, maar toen ging het vlot. Er waren gelukkig niet al te veel problemen op de weg, dus waren we toch nog ruim op tijd op Schiphol. In die 25 minuten vonden we de Sunpass transponder gelukkig ook nog op een plek die we nooit hadden bedacht.

Na een kostbaar maar smakelijk ontbijtje kon het grote wachten beginnen. Ondanks dat alles vlot verliep, vertrokken we met 25 minuten vertraging richting Frankfurt met Lufthansa; ook daar verliep eea redelijk voorspoedig, zeker toen we constateerden dat gate Z58 niet kilometers van onze aankomst Gate A nog iets lag, maar naast Gate A zelf.. was wel even schrikken in eerste instantie.

Net voor het boarden werd er omgeroepen dat het toestel slightly overbooked was, of er 2 vrijwilligers waren om zich om te laten boeken naar de vlucht van vandaag. Op dat moment had ik al zo vaak gehoopt, maar de uiteindelijk geboden compensatie van 600 euro pp plus hotelovernachting en diner konden mij niet over de streep trekken. Zo flexibel ben ik dus ook weer niet, op de terugweg gerust, maar met het vooruitzicht op 1 dag minder vakantie en boekingen bij zowel motel als de autoverhuurder te moeten uitstellen, dat was me een te groot offer.'


De vlucht, die vol zat met andere nationaliteiten (heel veel Scandinaviërs, maar ook Bulgaren en Fransen), verliep op een kleinigheidje na, prima. Het kleinigheidje bestond uit een Scandinavisch tienermeisje dat bij Sterre en mij in de rij kwam zitten, maar die door de riante omvang van haar benen en billen niet alleen van haar eigen zitplaats maar ook van die van mij gebruik maakte.

Dat vond ik, tot dat ik me er uiteindelijk aan overgaf, niet zo prettig. Het meisje had zich voor de reis ook nog eens in een nylon sportlegging gehesen, dus de warmte overdracht van haar rechterbil en bovenbeen, naar mijn linker bil en bovenbeen was optimaal en dat is niet fijn kan ik nu vertellen.
Ruilen met haar reisgenoten was overigens geen optie, want die waren zo mogelijk nog volumineuzer.

Maar het was geen onaardig meisje en het lukte me het beklemmende gevoel los te laten.

Bij aankomst in Orlando bleek Homeland security onderbemand te zijn, waardoor het eindeloos lang duurde voordat iedereen van de inmiddels 3 of 4 gelande vluchten zijn koffer in ontvangst kon nemen. Ook bij National verliep het op zocht zich prima, gelijk naar de garage zonder langs de balie te moeten is echt fijn. En na eerst een Ford Escape te hebben afgewimpeld, heb ik genoegen genomen met een Mazda CX5 AWD, incl GPS wat wel zo fijn is en met een temperatuur van bij aankomst rond de 18 graden, waren we toch weer on onze nopjes.

Al met al had de aankomst flink wat tijd in beslag genomen en waren we pas rond 10 uur bij ons motel. Na de rekening betaald te hebben, hebben we nadat we onze bagage hebben uitgepakt, nog een bezoek aan de Walmart gebracht om wat te drinken en te snacken te halen. We zijn al zo ingeburgerd hier, dat we niet meer opkijken van supermarkten die 24 uur per dag open zijn en 's avonds om half elf nog kleine maar ook minder kleine kinderen op bezoek hebben, waarvan sommigen ook "gewoon" in pyjama hun boodschappen doen. Ik stond inmiddels op instorten, maar er moest nog even een hapje gegeten worden, wat we bij Chipotle hebben gedaan, Sterre een Burito, die ze voor de verandering niet op kreeg en ik een salade met guacamole, jammie!! Daarna ging het licht toch echt definitief uit.. tot vanochtend 6 uur, ik heb het nog weten te rekken tot half 8 om daarna lekker te douchen.

Terwijl ik dit blog schrijf is ook Sterre ontwaakt en heeft ze eindelijk goed nieuws ontvangen, ze heeft een stageplaats.. details volgen nog, maar ze gaat volgend jaar naar Lapland!! De vakantie kan nu echt beginnen!